نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

دانشگاه کاشان

چکیده

قرآن، معجزه جاوید و پدیده شگفت تاریخی است که مؤمنان به منشأ آن، که قدرت بی‌پایان دارد، تردید نکرده اند. به همین جهت در هر زمان و مکان به بررسی و پژوهش پیرامون آن می پردازند. از طرف دیگر سال های زیادی است که مسائل و قواعد نحوی، زبان به زبان نقل گشته و کتاب های نحوی قدیم قواعدی را کشف و منتقل نموده اند. در ادبیات معاصر پژوهش های زیادی انجام شده و مسائل جدیدی در ادبیات عربی بررسی شده است. این در حالی است که به چالش کشیدن موضوعات صرفی- نحوی در مقایسه با موضوعات ادبی بسیار کم بوده است. در این مقاله برآنیم تا یکی از مسائل نحوی را در باب عوامل جزم فعل مضارع مورد بررسی و پژوهش قرار دهیم. در این راستا مهم ترین منبع برای اثبات این فرضیه آیات قرآن کریم خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

قرآن کریم.
ابن مالک الطائی، جمال الدین محمد. (2001م/ 1422ق). شرح التسهیل (تسهیل الفوائد و تکمیل المقاصد).
تحقیق: محمد عبدالقادر عطا. طارق فتحی السید. دارالکتب العلمیه: بیروت. ط1.
ابن هشام، جمال الدین عبدالله بن یوسف. (1996م).شرح شذور الذهب. بیروت: دارالکتب العلمیه، الطبعه الأولی.
أسترآبادی، رضی الدّین. (م1978). شرح الرضی علی الکافیه. تصحیح و تعلیق: یوسف حسن عمر.
دارالمؤرخ العربی: جامعه قاریونس.
باقری، مهری. (1378). مقدمات زبان شناسی. تهران: قطره.
التفتازانی، سعدالدین. (1383). مختصرالمعانی. چاپ هشتم، قم: دارالفکر.
حسن، عباس. (بی تا). النحو الوافی. مصر: دارالمعارف.
درویش، محیی الدین. (1415). اعراب القرآن و بیانه. دمشق: دارالإرشاد.
دعاس، قاسم حمیدان. (1425). اعراب القرآن الکریم. دمشق: دارالمنیر، دارالفارابی.
سیبویه، ابوبشر عمرو بن عثمان بن قنبر. (بی تا). الکتاب. تحقیق و شرح: عبدالسلام محمد هارون. الطبعه السادسه، بیروت: دارالتاریخ.
السیوطی، ابوالفضل عبدالرحمن بن الکمال ابوبکر جلال الدین. (1427م/2006م). همع الهوامع فی شرح جمع الجوامع. تحقیق: أحمد شمس الدین. دارالکتب العلمیه: بیروت. ط2.
الشرتونی، رشید. (1383). مبادئ العربیه. چاپ نهم، تهران: أساطیر.
الطبرسی، ابوعلی الفضل بن الحسن. (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن.تهران: ناصرخسرو.
المطعنی، عبدالعظیم ابراهیم. (1388). ویژگی‌های بلاغی بیان قرآنی؛ ترجمه دکتر سید حسین سیدی، تهران: سخن. چاپ اول.
مجلسی، محمد باقر. (1364). بحار الأنوار. تهران: مکتبه الإسلامیه. چاپ دوم.
مکارم شیرازی، ناصر. (1374). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب العلمیه.
CAPTCHA Image