Document Type : research article

Authors

University of Birjand

Abstract

Extended Abstract
1. Introduction
As for their shared geographical neighborhood, Iranians and Arabs have had long-lasting political, commercial and cultural exchanges. In the linguistic arena, they have been borrowing words from each other in order to fill the lexical gaps in their languages and make their languages richer. Arabic has borrowed hundreds of words from Persian although Persian is an Indo-European and Arabic Semitic language, and the morphological systems of the two are very different. Also, because the number of letters in the Persian alphabet does not correspond with the Arabic alphabet, Persian loan-words undergo special changes during the transition to Arabic in order to adapt to its morphological and phonetic system.
2. Review of Literature
The theoretical basis of this research rests on the premise that some Persian words making their way into Arabic evolve inside the phonetic system of that language. Later, the Persian origin of these words are forgotten and Persian speakers use their Arabicized (Mu’arrab) forms. In this study, some Persian loan-words along with their Arabic version as an entry were collected, and their meaning was investigated both in Arabic and Persian. At the same time, evidence from the Quranic verses as well as Arabic and Persian poetry was given for each. As Persian words have undergone serious changes during different periods of transition from Old Persian to Pahlavi and from Pahlavi to Dari, the qalb, ebdāl and tashīf processes of these words in the course of the Arabicization have made them more difficult to identify. The novelty of this research lies in the identification of this process in the exchanges between the two languages and also in the examination of some of these lexical units in their original Persian as well as their transformed Arabic version. Although there are many considerable sources for the Arabicized and foreign words in Arabic used in this article, no independent research has been found on the subject of the study. The authors of this paper intend to review and analyze the examples of these Arabicized words which have been introduced from Persian into Arabic and have changed in Arabic and later have returned into Persian in their transformed Arabic forms.
3. Method
The research data was compiled from the printed and electronic documents. After collecting the words from different sources, they were examined using a descriptive and analytical method to answer the main question of the research. Identifying the Persian version of the words along with their Arabicized forms required an etymological approach.
4. Results and Discussion
The lack of use of the original form of some words in Persian and the widespread use of their Arabic counterparts instead seems a significant lexical phenomenon in Persian. To study this, more than forty Arabicized words were introduced in this article out of which twenty one were thoroughly examined and the remaining ones were considered in brief. Examples include words like gaval, kande, dehgan, talesan, pardis, etc. which are no more used in Persian, or if used, such as abrizeh, andazeh, chang, gohar and piadeh, they convey a different meaning as compared to their Arabic forms. Evidence suggests that the Arabicization of Persian words started from the Age of Ignorance, but grew stronger in the Islamic period and became particularly impressive in some areas. However, it seems that the alteration of foreign words in the course of Arabicization has not been a deliberate or conscious measure to preserve and protect Arabic language, but rather an inherent characteristic of Arabic. This is due to the fact that during the Age of Ignorance at the dawn of Islam, many Persian words were openly introduced and integrated into Arabic. Examples of such words are ebriq, sondos, estabraq, jonah, and sanj etc. Accordingly, if such a process was purposeful, certain rules were expected to be drafted for it over centuries, but the rules of Arabicization have always been founded on usage or custom.
5. Conclusion
The re-use of the Arabic form of Persian words among Persian speakers reveals the dynamic and extensive volume of relations between the two cultures. Persian men of letters and literarians of the late periods preferred the Arabic form of the words to their original Persian structure either for the sacredness of the Arabic language, its dominance, or the ease of pronunciation of some of the Arabicized words. Since many of these terms have disappeared in Persian and they are only used in Persian in their Arabic form, they bear a significant importance in the historical studies on Persian language.

Keywords

کتابنامه
1. قرآن کریم.
2. ابن الأثیر، مجدالدین أبو السعادات المبارک بن محمد الجزری . (بی‌تا). النهایه فی غریب الحدیث و الأثر. بیروت: المکتبه العلمیه.
3. ابن المعتز، عبدالله . (بی‌تا). دیوان ابن المعتز. بیروت: دار صادر.
4. ابونواس، الحسن بن هانی . (بی‌تا). دیوان أبی نواس (الخمریات). حققه و قدّم له فوزی عطوی. بیروت: دار صعب.
5. أدّی شیر، السید . (1988 م). الألفاظ الفارسیه المعرّبه. بیروت: دار العرب للبستانی. ط2.
6. __________ . (1386). واژه‌های فارسی عربی شده. ترجمه سید حمید طبیبیان. تهران: مؤسسه انتشارات امیر کبیر.
7. ازهری، ابومنصور محمد بن أحمد . (1967 م). تهذیب اللغه. مصر: دار الکتاب العربی.
8. استرآبادی، محمدبن حسین رضی الدین . (1978 م). شرح الرضی علی الکافیه. [بی‌جا]: جامعه فاریونس.
9. الأعشی، میمون بن قیس . (1980 م). دیوان الأعشی. حققه و قدّم له فوزی عطوی. بیروت: دار صعب.
10. امام شوشتری، محمدعلی . (1347). فرهنگ واژه‌های فارسی در زبان عربی. تهران: چاپ بهمن.
11. امرؤالقیس، ابن حجر الکندی . (بی‌تا). دیوان امرئ القیس. بیروت: دارصادر.
12. برهان، محمدحسین بن خلف تبریزی . (1357). برهان قاطع. به اهتمام دکتر محمد معین. تهران: انتشارات امیرکبیر.
13. التونجی، محمد . (1998 م). معجم المعرّبات الفارسیه منذ بواکیر العصر الجاهلی حتی العصر الحاضر. راجعه الدکتور السباعی محمد السباعی. ط2. بیروت: مکتبه لبنان ناشرون.
14. الجوالیقی، ابومنصور موهوب بن أحمد . (1966 م). المعرّب من الکلام الأعجمی علی حروف المعجم. تحقیق و شرح أحمد محمد شاکر. افست تهران.
15. حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد . (1371). دیوان. به تصحیح علامه قزوینی و دکتر قاسم غنی. به کوشش عبدالکریم جربزه‌دار. تهران: انتشارات اساطیر. چ4.
16. خاقانی شروانی، افضل‌الدین بدیل بن علی نجار . (1357). دیوان. به کوشش ضیاء الدین سجّادی. [تهران]: انتشارات زوار.
17. خرمشاهی، بهاءالدین . (1368). حافظ‌نامه: شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی و سروش. چاپ3.
18. خیام، عمر بن ابراهیم . (1372). رباعیات خیام. تصحیح جلال الدین همایی. تهران: مؤسسه نشر هما. چ3.
19. دهخدا، علی اکبر . (1389). لغت‌نامه. نسخه الکترونیکی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. روایت چهارم.
20. رجائی بخارائی، احمدعلی [بی‌تا] فرهنگ اشعار حافظ. چ5‌. تهران: انتشارات محمدعلی علمی.
21. ریاحی، محمد امین . (1368). گلگشت در شعر و اندیشه حافظ. تهران: انتشارات علمی.
22. الزبیدی، مرتضی . (1414 هـ.). تاج العروس من جواهر القاموس. دراسه و تحقیق علی شیری. بیروت: دار الفکر.
23. سودی بسنوی، محمد . (1366). شرح سودی بر حافظ. ترجمه دکتر عصمت ستار زاده. تهران: انتشارات زرین و انتشارات نگاه. چاپ 6.
24. ............................................ . (1380). تازیانه‌های سلوک: نقد و تحلیل چند قصیده از حکیم سنائی. [تهران]‌: آگاه. چ3.
25. صفی‌پور، عبدالرحیم بن عبدالکریم . (بی‌تا). منتهی الإرب فی لغه العرب. [بی‌جا]: کتابخانه سنایی.
26. ندا، طه . (1383). ادبیات تطبیقی. ترجمه هادی نظری منظم. تهران: نشر نی.
27. غنی، قاسم . (1368). یاداشت‌های دکتر قاسم غنی در حواشی دیوان حافظ. به کوشش اسمعیل صارمی. تهران: انتشارات محمد علی علمی. چ3.
28. فرّخ، کاوه . (1383). میراث پان عربیسم. ترجمه منوچهر بیگدلی خمسه. مجله اطلاعات سیاسی- اقتصادی. بهمن و اسفند. شماره 210 – 209‌: ص4 – 15.
29. فردوسی، ابوالقاسم . (1370). شاهنامه. تصحیح ژول مُل. مقدمه محمدامین ریاحی. تهران: انتشارات سخن. چ2.
30. النابغه الذبیانی . (1980 م). دیوان النابغه الذبیانی. حققه و قدّم له فوزی عطوی. بیروت: دارصعب.
31. ناصر خسرو قبادیانی . (1372). دیوان اشعار. [تهران]: دنیای کتاب. چ3.
32. نصرعلی، جهینه . (2003 م). الکلمات الفارسیه فی المعاجم العربیه. دمشق: دار طلاس.
33. المتنّبِی، أحمد بن حسین . (1428 هـ/ 2007 م). شرح دیوان المتنبِّی. وضعه عبدالرحمن البرقوقی. بیروت: دار الکتاب العربِی.
34. مولانا، جلال الدین محمد بلخی . (1375). مثنوی معنوی (از نسخه نیکلسون). نقد و تحقیق عزیزالله کاسب. [بی‌جا]: انتشارات گلی.
35. همایون‌فرخ، رکن‌الدین . (1369). حافظ خراباتی. جلد اول و دوم و سوم. تهران: اساطیر. چ2.
36. .................................. . (1370). حافظ خراباتی. جلد چهارم و پنجم. تهران: اساطیر. چ2.
CAPTCHA Image