دو شاعر دیریاب: خاقانی شروانی و ابوتمام طائی

حسین ایمانیان

دوره 5، شماره 8 ، مرداد 1392

https://doi.org/10.22067/jall.v5i8.24190

چکیده
  دست کم از آغاز سده ی دوم هجری در بازار نقد ادبی عرب بحثی پیرامون اینکه آیا شعر باید از دانش، فلسفه و اندیشه به دور باشد یا اینکه مانعی در بهره گیری شاعر از آن نیست، به وجود آمده است. پیش از آشنایی مسلمانان با دانش و فلسفه ی سرچشمه گرفته از تمدن و فرهنگ یونان، ایران و هند ، چنین بحثی مطرح نبود اما آن گاه که برخی شاعران نو گرای عباسی خواستند ...  بیشتر