روح الله صیادی نژاد؛ سعیده حسن شاهی
چکیده
تلویحگفتار یکی از اساسیترین موضوعات زبانشناسی کاربردی است که نخستین بار توسط «گرایس» مطرح شد. وی برای گفتگوهای عامهی مردم، مبانی منطقی با عنوان اصول همکاری وضع کرد که نادیده گرفتن این اصول موجب پیدایش گفتار تلویحی میشود. این نظریه کارکرد بسیار ویژهای در نمایشنامه دارد؛ چرا که نمایشنامه افزون بر دارا بودن ...
بیشتر
تلویحگفتار یکی از اساسیترین موضوعات زبانشناسی کاربردی است که نخستین بار توسط «گرایس» مطرح شد. وی برای گفتگوهای عامهی مردم، مبانی منطقی با عنوان اصول همکاری وضع کرد که نادیده گرفتن این اصول موجب پیدایش گفتار تلویحی میشود. این نظریه کارکرد بسیار ویژهای در نمایشنامه دارد؛ چرا که نمایشنامه افزون بر دارا بودن عنصر «گفتگو» دارای مجموعهای از گفتارهای دو پهلو است که دربردارنده معانی ضمنی است. در این جستار نگارندگان سعی دارند براساس مطالعات کیفی و با روش کاربرد شناسی زبان به تحلیل نمایشنامه «گنجشک گوژپشت» بر اساس نظریه گفتار تلویحی گرایس وی بپردازند تا از معنای ظاهری و روساخت نمایشنامه به زیرساخت آن انتقال یابند و بتوانند پیام اصلی این اثر را به مخاطب منتقل نمایند. دستاورد این پژوهش بیانگر آن است که اصول همیاری «گرایس» بهوسیله شگردهای زبانی- بلاغی همچون اطناب، تکرار، استعارهی تمثیلیه، آیرونی و استفهام قابل نقض است. تلویح گفتارهای عرفی و عمومی موجب میشوند که مدلولهای تلویحی جدیدی به متن افزوده شود که به تقویت ژرف ساخت و پویایی آن میانجامد
