نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.

2 استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران

3 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.

چکیده

در میان شیوه‌های پرتعداد نگرش به هستی و تفسیر آن، اکسپرسیونیسم را باید رویکرد منحصر به فردی تلقی نمود. این شیوه که از ماهیتی فرامحاکاتی در گزاره‌گری پدیده‌ها برخوردار است، از توصیف صِرف وقایع-آنگونه که به چشم می‌آیند-عدول می‌کند. ادبیان و هنرورزان این دبستان، صورت‌های عینی پدیده‌ها را در ذهن گزاره کرده و چون خواب‌گزاری از آن‌ها تعبیر می‌کنند؛ جریانی پرهیجان که در مقابل هر ساختار از پیش‌ تعریف‌شده‌ای می‌ایستد و کُرنش‌ می‌کند‌. این رویکرد با ظرفیت‌های گستردۀ‌ خود، فرصت بسیار مناسبی را برای بازنمایی تصویری برون‌فکنانه از جهان درون و برون انسان معاصر فراهم ساخته است. در این‌ میان، از جمله چهره‌هایی که در ساحت شعر، سروده‌های پرانطباقی را با مبادی این مکتب برجای نهاده، عائشة ارناؤوط (زادۀ 1946م)، نویسنده و شاعر سوری-آلبانیایی است. اشعار او در دو بخش فرم و محتوا، نمودهای برجسته‌ای از ادبیات آبستره را ارائه بخشیده‌اند. از این‌رو، این قلم می‌کوشد تا در جستار حاضر به شیوه‌ای توصیفی-تحلیلی، برساخت‌های زبانی و محتوایی سروده‌های این شاعر معاصر عربی را بر اساس مؤلفه‌های اکسپرسیونیسم واکاود. از جمله نتایج این پژوهش باید به ویژگی‌هایی چون: «تعلیق و اَندروای»، «ریتم و ایقاع ناهمگون» و «استعاره‌های خودگردان» در حوزۀ زبان و نیز درون‌مایه‌هایی نظیر «گروتسک»، «هویّت‌باختگی» و «برون‌فکنی‌های ذهنی-هیجانی» اشاره نمود که در سروده‌های ارناؤوط، از بسامد بالایی برخوردارند.
از جمله نتایج این پژوهش باید به ویژگی‌هایی چون: «تعلیق و اَندروای»، «ریتم و ایقاع ناهمگون» و «استعاره‌های خودگردان» در حوزۀ زبان و نیز درون‌مایه‌هایی نظیر «گروتسک»، «هویّت‌باختگی» و «برون-فکنی‌های ذهنی-هیجانی» اشاره نمود که در سروده‌های ارناؤوط، از بسامد بالایی برخوردارند.

کلیدواژه‌ها

  1. . أرناؤوط، عائشة (1987). الوطنُ المحرم. دمشق: دارالفکر.

    1. ........................ (1981). الحریق. بیروت: دارالکلمة.
    2. ........................ (1995). من الرمادِ إلی الرمادِ. دمشق: دار علاءالدین.
    3. ........................ (2003). حنینُ العَناصر. دمشق: دار کنعان.
    4. پاکباز، روئین. (1369). در جستجوی زبان نو. تهران: نگاه.
    5. ألتونجی، محمد. (2001). معجم أعلام النساء. بیروت: دارالعلم للملایین.
    6. حسینی­مهر، ناصر. (1395). اکسپرسیونیسم دادائیسم پست‌مدرنیسم. چاپ دوّم. تهران: نگاه.
    7. عطیة، نعیم. (1978)، التعبیریة فی الفنّ التشکیلی. قاهرة: دارالمعارف.
    8. غنی‌الموسوی، أنو.ر (2020). التعبیر الأدبی، بغداد: دار اقواس للنشر.
    9. فِرِنس، آر. اِس. (1390). اکسپرسیونیسم. ترجمۀ فرزانۀ طاهری. تهران: مرکز.
    10. داد، سیما. (1395). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چاپ پنجم. تهران: مروارید.
    11. زرین‌کوب، عبدالحسین. (1389). نقد ادبی. چاپ نهم، تهران: امیرکبیر.
    12. شولتز، دوان پی و شولتز، الن. (1400). نظریه­های شخصیت. ترجمۀ یحیی سیدمحمدی، چاپ چهل ­و دوّم، تهران: ویرایش.
    13. محمدزاده، حمیده. (1378). اکسپرسیونیسم از نقاشی تا معماری و شهرسازی. تهران: مولیان جم.
    14. معین، محمد. (1386). فرهنگ فارسی معین. چاپ چهارم، تهران: اَدِنا.
    15. مکاوی، عبدالغفار. (2017). التعبیریة فی الشعر و القصة و المسرح. القاهرة : مؤسسة هنداوی.
    16. ملشینگر، زیگفرید. (1366). تاریخ سیاسی تئاتر. ترجمۀ سعید فرهودی، تهران: سروش.
    17. میرصادقی، جمال. (1377). واژه­نامۀ هنر داستان­نویسی. تهران: مهناز.
    18. مندنی­پور، شهریار. (1383). کتاب ارواح شهرزاد. تهران: ققنوس.
    19. ناظرزاده کرمانی، فرهاد. (1389). گزاره­گرایی در ادبیات نمایشی. چاپ سوم. تهران: سروش.
    20. اسفندیاری، علی. (1368). دربارۀ شعر و شاعری. گردآورنده سیروس طاهباز. چاپ سوم. تهران: دفترهای زمانه.
    21. بتلاب اکبرآبادی، محسن و صفایی، علی. (1391). «سازوکار تعلیق در مقامات حریری». زبان و ادبیات عربی. شمارۀ ششم. صص 37-18.   DOI: 10.22067/JALL.V4I6.16280
    22. ترکمانی، حسینعلی و شکوری، مجتبی. (1397). «گونه­شناسی هنر تعلیق در داستان­های قرآن کریم». آموزه‌های قرآنی. شمارۀ بیست­وهشتم. صص 177-161.
    23. فیاض­منش، پرنـد (1384). «نگاهی دیگر به موسیقی شعر و پیوند آن با موضوع، تخیّل و احساسات شاعرانه». پژوهش زبان و ادب فارسی. شمارۀ چهارم. صص 186-163.

     

     

CAPTCHA Image